همراهی نکردن خواص طرفدار حق با حضرت مسلم
به امام حسین علیهالسّلام نامه نوشتند و آن حضرت در نخستین گام، مسلمبن عقیل را به کوفه اعزام کرد. با خود اندیشید مسلم را به آنجا میفرستم. اگر خبر داد که اوضاع مساعد است، خود نیز راهی کوفه میشوم. مسلم بن عقیل به محض ورود به کوفه، به منزل بزرگان شیعه وارد شد و نامهی حضرت را خواند. گروه گروه، مردم آمدند و همه، اظهار ارادت کردند.
در تاریخ آمده که گویی سی هزار نفر اطراف مسلم گرد آمده بودند. کاری که ابن زیاد کرد این بود که عدهای از خواص را وارد دستههای مردم کرد تا آنها را بترسانند. چنان مردم را ترساندند و از گرد مسلم پراکندند که آن حضرت به وقت نماز عشا هیچ کس را همراه نداشت؛ هیچکس!
چرا چنین شد؟ بنده که نگاه میکنم، میبینم خواصِ طرفدارِ حق مقصرند و بعضیشان در نهایت بدی عمل کردند.
رهبر معظم انقلاب اسلامی | ۱۳۷۵/۰۳/۲۰
روضه های مصور | شب دوم
یادش بخیر…
آن روزها؛ چه مردانی داشتیم..
روزهایی که زینب(س) یار و یاور داشت…
روزهایی که ساقی و حامی داشتیم،
عباس(ع) و علی اکبر(ع) داشتیم،
امیدی برای کودکان تشنه لب داشتیم…
یادش بخیر…
روضه های مصور | شب سوم
قیام عاشورا مبارزهای غریبانه بود. امام میداند به مجرّد اینکه جان از جسم مطهّرش خارج شود، عیالات بیپناه و بیدفاعش، مورد تهاجم قرار خواهند گرفت. گرگهای گرسنه، به دختران خردسال و جوانش حملهور میشوند، دلهای آنها را میترسانند؛ اموال آنها را غارت میکنند؛ آنها را به اسارت میگیرند و مورد اهانت قرار میدهند.
| رهبر معظم انقلاب اسلامی |۱۳۷۳/۳/۱۷
روضه های مصور | شب چهارم
یکایک کسانی که با امام حسین بودند، در مبارزه معنوی و درونی پیروز شدند. آن سردار شجاعی که در میان دشمنان جایگاهی داشت – «حُرّبنیزید ریاحی» – و از آن جایگاه صرفنظر کرد و به حسینبنعلی پیوست، در این مبارزه باطنی و معنوی پیروز شد.| رهبر معظم انقلاب اسلامی |۱۳۸۱/۱/۹
روضه های مصور | شب پنجم
آن وقتى که حسینبنعلى از اسب روى زمین افتاد بچهیازده سالهاى با شتاب آمد و رسید بالاى سر أبىعبداللَّه. هنگامى که این بچه رسید یکى از سربازان خبیث ابنزیاد شمشیر را بلند کرده بود که بر بدن مجروح ابىعبدالله فرود بیاورد، دستهاى کوچک خودش را بىاختیار جلوى شمشیر گرفت. اما این کار موجب نشد که آن حیوان درنده شمشیر را فرود نیاورد. شمشیر را فرود آورد، دست این بچه قطع شد. به همین هم اکتفا نکرد، بچهى یازده ساله را روى زمین انداخت و او را به شهادت رساند. اینجا بود که امام حسین خیلى منقلب شد، کارى هم از او برنمىآید، اینجا دست به دعا برداشت و از ته دل این مردم را نفرین کرد. صدا زد «اللّهم أمسک عنهم قطر السماء» خدایا باران رحمتت را بر این مردم حرام کن…| رهبر معظم انقلاب اسلامی | ۱۳۶۴/۷/۵
روضه های مصور | شب ششم
«قاسمبنالحسن» هنوز به حدّ بلوغ نرسیده بود. شب عاشورا، این نوجوان عرض کرد: عمو جان! آیا من هم در میدان به شهادت خواهم رسید؟ امام حسین(ع) فرمود: عزیزم! کشتهشدن در ذائقه تو چگونه است؟ گفت: از عسل شیرینتر.
این، آن جهتگــیرىِ ارزشی در خــــاندان پیامبر است. تربیتشدههای اهـل بیت اینگونهاند. | رهبر معظم انقلاب اسلامی | نماز جمعه ۱۳۷۷/۰۲/۱۸
روضه های مصور | شب هفتم
شش ماه او تمام شد و در منای عشق
قربان سیدالشهدا از سه شعبه شد
عصر عاشورا در خیمههاى سیدالشهداء با آن گرما و عطش چه مىگذشت! وقتى حضرت رفت طرف خیمهها دید غوغا و هیاهو در خیمهها همه را فرا گرفته و این بچهى کوچک عطشش، همه را تحتتأثیر قرار داده حسینبنعلى(ع) مجبور شد این بچه را در آغوش بگیرد. او را روى دست بلند کرد، به همه نشان داد حالت خود این بچه تأثرانگیز بود، هر دلى را هر دل سنگى را یقیناً به ترحم وادار مىکرد، حضرت مخصوصاً استرحام کردند. یک وقت یک چیز عجیبى را احساس کرد دید این بچهاى که از گرسنگى و تشنگى بىحس و حال افتاده بود سر خودش را نمىتوانست نگه دارد گردنش یک طرف کج شده بود آن چنان این بچه دست و پا مىزند روى دست پدر همینطور که نگاه کرد دید خون از گلوى علىاصغر سرازیر شده…| رهبر معظم انقلاب اسلامی | نماز جمعه ۱۳۶۵/۰۶/۲۱
روضه های مصور | شب هشتم
این جوان، جزو زیباترین جوانان عالم بود؛ زیبا، رشید، شجاع. از پدر اجازه گرفت که برود بجنگد. حضرت بدون ملاحظه اذن داد و بنا کرد به اشک ریختن. بعد این جمله را فرمود که همه شنیدهاید: خدایا خودت گواه باش، جوانی به سمت اینها برای جنگ رفته است که «اشبه النّاس خُلقاً و خَلقاً و منطقاً برسولک». حضرت به میدان رفت و جنگ بسیار شجاعانهای کرد و عدّه زیادی از افراد دشمن را تارومار نمود؛ بعد برگشت و گفت تشنهام. دوباره به طرف میدان رفت. وقتی که اظهار عطش کرد، حضرت به او فرمودند: عزیزم! یک مقدار دیگر بجنگ؛ طولی نخواهد کشید که از دست جدّت پیامبر سیراب خواهی شد. وقتی امام حسین این جمله را به علیاکبر فرمود، علیاکبر در آن لحظه آخر، صدایش بلند شد و عرض کرد: «یا ابتا علیک السّلام»؛ پدرم! خداحافظ. «هذا جدّی رسولاللَّه یقرئک السّلام»؛ این جدم پیامبر است که به تو سلام میفرستد. «و یقول عجل القدوم علینا»؛ میگوید بیا به سمت ما. | رهبر معظم انقلاب اسلامی | نماز جمعه ۱۳۷۷/۰۲/۱۸
روضه های مصور | شب نهم
◽️اباالفضل العباس وقتى که آب را برداشت، تا چشمش به آب افتاد، «فذکر عطش الحسین»؛ به یاد لبهاى تشنهى امام حسین، شاید به یاد فریادهاى العطش دختران و کودکان، شاید به یاد گریهى عطشناک علىاصغر افتاد و دلش نیامد که آب را بنوشد. آب را روى آب ریخت و بیرون آمد. در این بیرون آمدن است که آن حوادث رخ مىدهد و امام حسین علیهالسلام ناگهان صداى برادر را مىشنود که از وسط لشکر فریاد زد: «یا اخا ادرک اخاک». | رهبر معظم انقلاب اسلامی | نماز جمعه ۱۳۷۹/۰۱/۲۶
روضه های مصور | شب دهم
دشمنان دور بدن حسینبن على(ع)حلقه زدند و هر کدامى یک ضربهاى وارد مىکنند و این جسمِ پاک بىدفاع روى زمین افتاده، هر چه اینجا وحشیگرى وخباثت است، در خیام حرم ابىعبداللَّه روح توجه به خدا است که موج مىزند، زنها خیام حرم بیرون آمدند، زینب(س) مىآیند به طرف قتلگاه. وقتى که رسید آنجا جسد عزیزش را روى زمین گرم کربلا افتاده دید به طرف جسد عزیزش ابىعبداللَّه خطاب به جدش پیغمبر صدایش بلند شد اى جد عزیزمیک نگاهى به صحراى گرم کربلا بکن، این حسین توست که در میان خاک و خون مىغلتد و افتاده. بعد هم نقل مىکنند زینب دستها را زیر جسد حسینبنعلى کرد؛ صدایش بلند شد پروردگارا این قربانى را از ال محمّد قبول بفرما.| رهبر معظم انقلاب اسلامی | نماز جمعه ۱۳۶۴/۷/۵
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.